Dzień Flagi – święto biało-czerwonej
2 maja obchodzimy Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. Geneza święta sięga czasów II wojny światowej. 2 maja 1945 roku żołnierze 1 Dywizji im. Tadeusza Kościuszki, zdobywający Berlin, zatknęli biało-czerwoną flagę na Siegessaule (Kolumnie Zwycięstwa).
Biało-czerwona flaga to jeden z najważniejszych symboli Polski. Wybór barw flagi jest odwzorowaniem kolorów chorągwi polskiej: białego orła na czerwonym tle, oficjalnego symbolu państwa już od średniowiecza. Znak w godle, czyli orzeł, jest ważniejszą jego częścią niż tło, dlatego kolor biały jest u góry, a czerwony na dole (dlatego mówi się, że flaga jest biało-czerwona). Jeśli barwy zawieszone są w układzie pionowym, to biały umieszcza się po lewej stronie płaszczyzny oglądanej z przodu. Natomiast w rozetkach, czyli tak zwanych kotylionach, biały powinien być wewnątrz, czerwony na zewnątrz.
Oficjalnie, kolory biały i czerwony po raz pierwszy zostały uznane jako barwy narodowe uchwałą Sejmu Królestwa Polskiego z 1831 roku. Pierwotnie polską barwą narodową był karmazyn, stanowiący symbol dostojeństwa i bogactwa, a zarazem uważany za najszlachetniejszy z kolorów. Z uwagi na cenę barwnika (mało kto mógł sobie pozwolić na jego zakup), był on wykorzystywany jedynie przez najbogatszą szlachtę i dostojników państwowych. W 1927 roku, decyzją Prezydenta Rzeczypospolitej, karmazynowy odcień czerwieni zmieniono na cynober. Dzień Flagi Rzeczypospolitej uchwalił Senat RP 20 lutego 2004 roku.
Te dwa pasy są dla całego polskiego narodu symbolem jednoczącym nas wszystkich. Pod tymi barwami walczyli żołnierze i powstańcy, sławili je artyści i poeci.
Hanna Korcz
Dzień Polonii i Polaków za Granicą
2 maja w kraju, jak i we wszystkich środowiskach polonijnych na świecie, obchodzimy Dzień Polonii i Polaków za Granicą, ustanowiony przez Senat Rzeczypospolitej Polskiej w 2001 roku. To wyraz uznania dla Polonii i Polaków za dorobek i wkład w odzyskanie przez Polskę suwerenności. Jest także wyrazem jedności wszystkich Polaków bez względu na miejsce zamieszkania.
Wkład Polonii w odzyskanie niepodległości jest ogromny, tak samo jak wierność i przywiązanie do polskości oraz pomoc krajowi w najtrudniejszych momentach. Dzień Polonii i Polaków za Granicą wzmacnia poczucie polskiej wspólnoty narodowej. Przypomina rodakom żyjącym na obczyźnie o ich korzeniach i pomaga w zachowaniu świadomości narodowej.
Najliczniejsze skupisko Polonii znajduje się w Stanach Zjednoczonych, liczne ośrodki polonijne są w Kanadzie i Brazylii. Równie dużo osób pochodzenia polskiego żyje za naszą wschodnią granicą: na Ukrainie, na Litwie i w Federacji Rosyjskiej.
Od dnia przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, duża rzesza Rodaków wyemigrowała do krajów Wspólnoty. Do Wielkiej Brytanii, Irlandii, Niemiec, Belgii czy Holandii wyjechało nawet ponad 2 miliony Polaków.
Na wszystkich kontynentach powstają skupiska emigracyjne, na świecie działa około 10 tysięcy polonijnych organizacji. I właśnie na ośrodkach emigracyjnych spoczywa obowiązek budowania i kształtowania wizerunku Polski poza jej granicami.
Nasi przodkowie walczyli kiedyś o niepodległość Polski, a także na wielu wojennych frontach o wolność innych narodów. Teraz na obczyźnie swoją wiedzą, doświadczeniem, zaradnością i pracowitością budujemy przyszłość innych krajów, własną i wspólną.
Czego powinniśmy sobie życzyć w tym dniu? Tego, by Rodacy w kraju o nas pamiętali. Żeby nam w tej drugiej, nowej Ojczyźnie było dobrze, żebyśmy nie czuli się zagubieni, bo przecież dla każdego z nas decyzja o emigracji była wielkim wyzwaniem. I żebyśmy potrafili się odnaleźć w tej nowej rzeczywistości, oraz nigdy nie zapominali o naszych polskich korzeniach.
Karolina Morawska
