Pracodawca może od pierwszego dnia nieobecności pracownika z powodu choroby wysłać lekarza kontrolującego. Długość przewidywanej nieobecności w pracy nie odgrywa w tym przypadku żadnej roli. 

Kontrola może zostać przeprowadzona, jeszcze zanim pracodawca otrzyma zaświadczenie lekarskie. Wystarczające jest zgłoszenie niezdolności do pracy. W takim przypadku lekarz kontrolujący może wypowiedzieć się jedynie na temat niezdolności do pracy danego dnia. 

Pracownik może również zostać skontrolowany, jeśli weźmie dzień chorobowy bez zaświadczenia lekarskiego. W tym przypadku pracodawca ma prawo wysłać lekarza kontrolującego za każdym razem, gdy uzna to za konieczne. Może to mieć miejsce na przykład przy każdorazowym przedłużeniu niezdolności do pracy. 

Kontrole mogą być przeprowadzane przez cały okres niezdolności do pracy, nawet jeśli po miesiącu pracownik nie otrzymuje już wynagrodzenia gwarantowanego, a jedynie zasiłek chorobowy z ubezpieczenia zdrowotnego. 

Kontrole mogą odbywać się także poza zwykłymi godzinami pracy. Muszą jednak odbywać się w „rozsądnych” godzinach. Zazwyczaj za rozsądne uznaje się godziny od 8.00 do 21.00. 

Kontrole mogą też mieć miejsce w dni zwyczajowo wolne od pracy, takie jak niedziele i święta. 

Gdzie odbywa się kontrola? 

Lekarz kontrolujący przychodzi zasadniczo do domu pracownika lub do miejsca, w którym przebywa podczas choroby (na przykład u rodziny, która się chorym opiekuje). Bardzo ważne jest, aby wcześniej poinformować pracodawcę o ewentualnej tymczasowej zmianie miejsca pobytu. Najlepiej zrobić to na zaświadczeniu lekarskim (tzw. „zwolnieniu lekarskim”), które należy jak najszybciej dostarczyć pracodawcy. W razie wątpliwości zawsze zostanie wybrane oficjalne miejsce zameldowania. 

Jeśli lekarz uzna, że chory pracownik nie może opuszczać domu (co koniecznie musi być zaznaczone na zaświadczeniu lekarskim), dana osoba musi przez cały dzień pozostawać w domu i być dostępna dla lekarza kontrolującego. W takim przypadku chory może wyjść z domu, by udać się na wizytę lekarską, kupić pilne leki w aptece itp. 

Jeśli na zaświadczeniu lekarskim znajduje się adnotacja, że choremu wolno opuszczać miejsce zamieszkania, może się zdarzyć, że w pierwszym dniu lub pierwszych dniach niezdolności do pracy pracownik będzie musiał pozostać w domu przez maksymalnie 4 godziny z rzędu (na przykład od 8.00 do 12.00 lub od 12.00 do 16.00), aby umożliwić wizytę kontrolującą. Musi to jednak być wyraźnie zapisane w regulaminie pracy lub w układzie zbiorowym pracy (CAO) obowiązującym w danej branży. 

Jeśli lekarz kontrolujący nie zastanie chorującego pracownika pod podanym adresem pobytu, zostawi pod tym adresem dokument zapowiadający kolejną kontrolę lub wezwanie. To wezwanie wskazuje adres lekarza kontrolującego oraz godzinę, o której dana osoba ma się stawić na wizytę. W takim przypadku chory musi sam udać się do lekarza kontrolującego, chyba że na zaświadczeniu lekarskim zaznaczono, że nie może się on przemieszczać. W takim przypadku pracownik będący na zwolnieniu ma prawo odmówić. 

Jeśli chory nie może dotrzeć do lekarza kontrolującego lub nie może być obecny w wyznaczonym terminie, powinien skontaktować się z lekarzem telefonicznie i podać powód nieobecności. Jeśli się nie zgłosi, ryzykuje utratę wynagrodzenia gwarantowanego. 

Czy można odmówić kontroli? 

Pracownik nie może odmówić przyjęcia lekarza kontrolującego wysłanego przez pracodawcę ani poddania się badaniu. Jeśli to zrobi, może stracić wynagrodzenie gwarantowane. Kontrola musi być jednak przeprowadzona wyłącznie przez uznanego lekarza kontrolującego. Nie może jej na przykład przeprowadzać lekarz medycyny pracy zatrudniony w firmie. 

Co może sprawdzić lekarz kontrolujący? 

Lekarz kontrolujący bada: czy pracownik jest w stanie normalnie wykonywać swoją pracę, czy też nie. Sprawdza, jak długo chory będzie niezdolny do pracy, kiedy może wrócić do obowiązków oraz czy przyczyna niezdolności do pracy uprawnia do gwarantowanego wynagrodzenia. Na przykład nie przysługuje ono, jeśli pracownik miał wypadek podczas zawodów sportowych, czy też był on wynikiem poważnego zaniedbania. 

Wszystkie inne ustalenia lekarza kontrolującego podlegają tajemnicy lekarskiej i nie mogą być przekazywane pracodawcy. Lekarz nie może informować pracodawcy o przebiegu choroby pracownika, jej rodzaju ani innych szczegółach. Nie wolno mu również oceniać lekarza prowadzącego ani jakości jego opieki. 

Na koniec wizyty chory otrzyma potwierdzenie, w którym znajdą się m.in. sprawdzany okres nieobecności z powodu choroby/wypadku oraz opinia lekarza kontrolującego dotycząca niezdolności do pracy. Musi podpisać ten dokument jako potwierdzenie odbioru. Jeśli tego nie zrobi, oznacza to, że nie zgadza się z opinią lekarza kontrolującego. 

Lekarz kontrolujący nie może przyznać dodatkowych dni zwolnienia, ponieważ wymagałoby to postawienia nowej diagnozy, a to jest wyraźnie zabronione. 

Co, jeśli lekarz kontrolujący nie zgadza się z lekarzem prowadzącym? 

W takim przypadku lekarz kontrolujący kontaktuje się z lekarzem prowadzącym, aby porównać swoje opinie na temat zaistniałej sytuacji. Jeśli lekarz prowadzący zgodzi się z opinią lekarza kontrolującego, pracownik musi wrócić do pracy. Jeśli lekarz kontrolujący zmieni swoją opinię, pracownik pozostaje niezdolny do pracy. 

Jeśli obaj lekarze pozostaną przy swoim stanowisku, powoływany jest lekarz-rozjemca, który podejmie ostateczną decyzję. Musi to nastąpić w ciągu dwóch dni, a lekarz-rozjemca musi wydać opinię w ciągu trzech dni roboczych. 

Do czasu decyzji lekarza-rozjemcy pracownik nie musi wracać do pracy, ale jego pracodawca nie ma obowiązku wypłacania dalszego gwarantowanego wynagrodzenia. Decyzja lekarza-rozjemcy jest wiążąca i należy się do niej zastosować. 

Izabela Karbowiak

Źródło: 

gezondheid.be