Taniec jest formą wyrażania siebie. Wcześniejszą niż mowa. Zanim nasi pra pra pra przodkowie zaczęli komunikować się za pomocą słów, wyrażali swoje emocje i pragnienia za pośrednictwem ruchu ciała. Poprzez taniec, opowiadali o swoich potrzebach, doznaniach i uczuciach. Tańczyli, aby przebłagać swoje bóstwa i duchy przodków. Tańczyli przy narodzinach, inicjacjach, zaślubinach, pogrzebach. Taniec towarzyszył ich prośbom o deszcz i dobry urodzaj.
Wraz z rozwojem cywilizacji zmieniała się też rola tańca, ale dalej był sposobem wyrażania emocji i ekspresji. I tak jest do dziś.
Dziecięca kraina tańca
Dzieci bardzo lubią tańczyć. Taniec daje im radość, uczy kultury, wrażliwości, budowania relacji z rówieśnikami, odpowiednich zachowań, solidarności i współdziałania w grupie. Pomaga w pozbyciu się nieśmiałości, zaakceptowaniu samego siebie, pokonaniu własnych słabości, uwolnieniu kreatywności i wyobraźni.
Zajęcia taneczne uczą dziecko poczucia obowiązku i dyscypliny, rozwijają jego koordynację wzrokowo-ruchową, orientację przestrzenną, spostrzegawczość oraz inteligencję twórczą i ruchową. Nauka tańca wpływa pozytywnie na rozwój oraz zdrowie fizyczne i psychiczne dziecka.
Taniec powoduje wzrost endorfiny – hormonu szczęścia. Wpływa na kształtowanie wrażliwości emocjonalnej, poczucia piękna i estetyki. Rozwija zdolność ekspresji i improwizacji ruchowej, inwencję twórczą oraz kreatywność. Sprzyja rozwojowi wszechstronnej sprawności ruchowej u dzieci w każdym wieku.
Dzieci nieśmiałe, zamknięte w sobie, mają problemy z wejściem w grupę. Taniec stwarza im możliwość przełamania tych barier i leczy kompleksy. Dzieci uczęszczające na zajęcia taneczne otwierają się na ludzi, znajdują wspólne tematy z rówieśnikami i zawierają przyjaźnie.
Taniec kształtuje pozytywne cechy charakteru takie jak: odwaga, cierpliwość, wytrwałość czy odporność na trud i zmęczenie. Taniec to także sposób bycia – to dyscyplina i zasady, których należy przestrzegać.
Poza tym…
Na zajęciach tanecznych dzieci poznają swoje słabe i mocne strony. Uczą się, że nic nie zrobi się samo i że na wszystko trzeba zapracować. Dostają lekcje pokory i większą motywację do dalszej pracy. Komputery i tablety chociaż trochę idą w „odstawkę”, bo wolnego czasu jest mniej.
Być może okaże się, że dziecko ma talent i zacznie taniec traktować jako coś poważnego, coś, co w przyszłości przyniesie mu wymierne korzyści. Zacznie podróżować, prowadzić warsztaty i na tańcu zarabiać pieniądze jako profesjonalny tancerz lub instruktor.
Co jeszcze? Dziecko rozwinie słuch muzyczny i zrozumie muzykę. Oswoi się z publicznością, zniknie strach przed publicznymi występami. Będzie tańczyć wszędzie, gdzie się tylko da.
Taniec daje poczucie przynależności społecznej, kształtuje osobowość i stanowi okazję do rozwijania fantastycznej pasji, do poznawania nowych ludzi i nawiązywania przyjaźni. To świetna zabawa, która wyrabia u dziecka poczucie rytmu, grację i elegancję ruchu. To ogromna dawka energii i wigoru. Dziecko jest lepiej zorganizowane i ma lepsze efekty w nauce, rozwija się jego pamięć, ćwiczona na zapamiętywaniu układów tanecznych. Przygoda z tańcem to także radość, jaką przynoszą występy. A dla rodziców i dziadków niezapomniane wydarzenia.
Warto zachęcać swoją pociechę do tańca. „Taniec to pasja, która nadaje życiu sens i cel. To prawdziwa droga do wyrażenia swoich uczuć, emocji i pragnień”. – (Agustin Egurrola).
Ewa Janik
