Nierezydenci podatkowi w Belgii to osoby, które swoje stałe miejsce zamieszkania lub centrum interesów gospodarczych mają poza Belgią. Status nierezydenta nie ma związku z obywatelstwem podatnika. W ustalaniu statusu fiskalnego istotny jest wpis podatnika do krajowego rejestru mieszkańców/obcokrajowców, czyli zameldowanie.
Osoby, które przebywają w Belgii ze względów zarobkowych, mają obowiązek zgłoszenia swojego pobytu w urzędzie gminy, na terenie której mieszkają. W zależności od okresu, na jaki dana osoba jest zatrudniona w Belgii, lub na jaki została oddelegowana do Belgii z innego kraju, gmina wyda odpowiednie dokumenty pobytowe. W przypadku osób zatrudnionych lub oddelegowanych do Belgii na okres do 3 miesięcy zostanie wydane zaświadczenie o zgłoszeniu pobytu. Osoby, które ze względów zarobkowych przebywają w Belgii dłużej niż 3 miesiące, otrzymają kartę pobytu na okres 5 lat. Otrzymanie karty pobytu wiąże się z wpisem do krajowego rejestru obcokrajowców/mieszkańców i nadaniem belgijskiego numeru PESEL (rijksregisternummer/numéro national). Osoby, którym już go nadano, automatycznie traktowane są jako rezydenci podatkowi, a co za tym idzie, są automatycznie przypisane do urzędu skarbowego dla rezydentów.
Nierezydenci podatkowi
W ustalaniu statusu fiskalnego podatnika oprócz wpisu do krajowego rejestru mieszkańców istotną rolę odgrywają też inne kryteria, takie jak miejsce zamieszkania (ośrodek interesów życiowych) oraz ośrodek interesów gospodarczych.
Zgodnie z belgijską ordynacją podatkową miejsce zamieszkania podatnika jest tam, gdzie mieszka jego rodzina (współmałżonek i dzieci). Jeśli podatnik przebywa w Belgii ze względów zarobkowych dłużej niż 3 miesiące i został wpisany do krajowego rejestru mieszkańców, ale jego rodzina przebywa w innym kraju (Unii Europejskiej, np. w Polsce), wówczas może ubiegać się o status nierezydenta w Belgii.
Pracownicy sezonowi oraz osoby pracujące i przebywające w Belgii krócej niż 183 dni również mogą być traktowane jako nierezydenci podatkowi.
Należy pamiętać, iż podatnik musi mieć oficjalne zameldowanie pod tym samym adresem, co jego rodzina (w kraju, w którym ona przebywa). Belgijski urząd skarbowy może wymagać udokumentowania posiadania meldunku podatnika wraz z rodziną.
Również w przypadku, gdy podatnik zarządza swoim kapitałem (środkami finansowymi, nieruchomościami itp.) z innego kraju niż Belgia, jego rezydencja podatkowa może znajdować się w tym (innym) kraju.
Osoby oddelegowane do pracy w Belgii, zarówno pracownicy najemni, jak i osoby prowadzące działalność gospodarczą, mogą być traktowane jako nierezydenci podatkowi w Belgii, nawet jeśli przebywają na jej terenie dłużej niż 183 dni. W takiej sytuacji istotne jest, w którym kraju podatnik ma miejsce zamieszkania (ośrodek interesów życiowych) lub ośrodek interesów gospodarczych.
Nierezydentami podatkowymi są często również pracownicy placówek dyplomatycznych (konsulatów, ambasad) oraz niektórych organizacji międzynarodowych.
Zeznania podatkowe nierezydentów
Nierezydenci podatkowi w Belgii składają zeznania podatkowe jesienią. Osoby, które po raz pierwszy rozliczają się w Belgii jako nierezydenci, same powinny złożyć wniosek do urzędu skarbowego dla nierezydentów o wysłanie formularza do zeznania podatkowego. Szczegóły można znaleźć na stronie https://financien.belgium.be/nl/particulieren/internationaal/belasting_niet-inwoners
Od 2016 w Belgii są trzy urzędy skarbowe dla nierezydentów. Każdy z urzędów obsługuje zeznania podatkowe w innym języku. Dwa z nich, nieirlandzkojęzyczny i francuskojęzyczny, znajdują się Brukseli. Urząd niemieckojęzyczny ma swoją siedzibę w Sankt-Vith. Od 2016 roku każdy podatnik (nierezydent) sam wybiera, w którym z trzech urzędów chce złożyć zeznanie (ze względu na język).
Zasady opodatkowania nierezydentów
W przypadku nierezydentów podatkowych Belgia ma prawo opodatkować tylko te dochody, które zostały osiągnięte w Belgii, tzn. dochody z pracy zarobkowej wykonywanej na terenie Belgii, dochody pochodzące z nieruchomości położonych na terenie Belgii oraz inne dochody pochodzące ze źródeł położonych w Belgii.
Podatnik ma obowiązek wykazania w zeznaniu podatkowym dochodów uzyskanych w innych krajach Unii Europejskiej, np. płacy uzyskanej na terenie Polski, dochodów osiągniętych w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej lub rolniczej w innym kraju Unii Europejskiej (lub poza jej granicami). W przypadku nierezydentów ich dochody pochodzące z innych krajów nie podlegają opodatkowaniu w Belgii, ale muszą być wykazane w celu ustalenia, czy podatnik ma prawo do ulg i korzyści podatkowych.
Jeśli w danym roku podatnik osiągnął dochody zarówno w Belgii, jak i w innym kraju/krajach, sprawdza się, czy dochód osiągnięty w Belgii wyniósł min. 75% całego rocznego dochodu. Podatnicy, którzy osiągnęli 75% lub więcej dochodu w Belgii, mają prawo: do ulg podatkowych na dzieci na utrzymaniu, które przebywają w innym kraju, do tzw. ilorazu małżeńskiego, jeśli ich współmałżonkowie przebywający w innym kraju osiągnęli niskie dochody, do odliczeń podatkowych w związku z zaciągniętym w Belgii lub innym kraju kredytem hipotecznym, wydatkami na żłobek, przedszkole czy świetlicę dzieci do 12. roku życia oraz do innych odliczeń wynikających z belgijskiej ordynacji podatkowej.
Podatnik, który w danym roku podatkowym w Belgii osiągnął mniej niż 75% dochodu, nie ma prawa do wyżej wymienionych ulg podatkowych.
Więcej informacji na temat statusów fiskalnych oraz rozliczeń podatkowych można uzyskać bezpośrednio w urzędzie skarbowym właściwym dla miejsca zamieszkania podatnika lub w urzędzie skarbowym dla nierezydentów podatkowych.
Nierezydenci podatkowi mają obowiązek składania zeznań podatkowych w kraju swojej rezydencji, czyli tam, gdzie mieszka rodzina podatnika, np. w Polsce.
Publikacja ma charakter informacyjny i nie jest wykładnią prawa.
Aldona Kuczyńska-Naskręt
